11°
Bölgede yaygın olarak devam eden tandırda ekmek pişirme geleneği, özellikle sofra kültürünün vazgeçilmezleri arasında yer alıyor.
Zazaların, Kürtlerin, Farsların, Arapların, Azerilerin genel kültürünü yansıtan tandır ekmeği veya nunê tendûr, asırlardır insanların sofrasındaki mümtaz yerini muhafaza ediyor.
Sanayi tipi fırınların gelişmesi, kent kültürünün kırsalda da etkili olmasıyla geçmişe oranla daha az üretilen tandır ekmeği, hem kokusu ve lezzetiyle hem de farklı görünümüyle diğer ekmek türlerinden daha imtiyazlı bir yere sahip.
Kırsal kesimlerde sac ekmeğinin de yaygın olarak pişirildiği bilinse de özellikle tandırlarda pişen ekmek, sulu yemeklere bandırılması ve geç bayatlaması dolayısıyla daha fazla rağbet görüyor.
Yerde açılan ve etrafı çamurla sıvanmış bir çukur veya toprağın üzerinde kubbe şeklinde yine çamurla sıvazlanarak yapılan fırında pişirilen ekmeğin hamuru da özel olarak hazırlanıyor.
Mayalanmış hamur, bir süre bekletildikten sonra ekşimesiyle tandırın başına getirilir. Eşit şekilde yumaklara ayrılan hamur, elde çırpılarak bir buçuk santim kalınlığında açılır. Yöreye göre üzerine; un, susam, yumurta veya su serpilir. Bundan sonra hamur, tandırın iç duvarlarına yapıştırılarak pişirilir. Bu işlemlerden sonra pişen ekmek bol miktarda hazırlanıp uzun müddet de saklanabilir.
