10°
Genellikle basın alanında kullanılan ve özellikle de siyasetçiler ile kamu idarecileri tarafından dillendirilen klasikleşmiş bir terim vardır “Yapıcı Eleştiri” diye.
Geçtiğimiz hafta bu bağlamda kaleme aldığım yazımda “Devletin Sıcak Yüzü” başlığı altında kamuoyunun mülki amirden beklediği sıcaklığa işaret etmiş, bu yönde görülen eksikliği vurgulamış ve bir bakıma, “yapıcı eleştiri” ekseninde bazı hususları paylaşmıştım.
Yayınladığım yazının akabinde Genç Kaymakamlığı resmi web sitesinden aynı gün bir duyuru yayımlandı. Özenle incelediğim duyuruda alakasız olarak yorumladığım ve bazı satır aralarına mana yüklenmiş birçok cümleye rastladım.
‘Cevap yetiştirme’ yazısında devlet memurları ve kamu görevlilerinin açıklama yapma yetkilerinin bulunmadığını bir kanun maddesine dayandıran Kaymakam Beyin, önceden vermiş olduğu beyanatlarını hangi kanun maddesine dayandırdığını açıkçası merak ettim.
İhtiyaç sahibi vatandaş ile mesafesini köprü gerektirmeyecek kadar yakın olarak gören Kaymakam Bey, yazıma aynı gün cevap verirken, ne hikmetse gazetenin aynı sayısında yer alan damları akıtan samimi vatandaşları görmemezlikten geldi ve bu konuda herhangi bir girişimde bulunmadı.
Konu açıldığında maliyet uzmanlığı yönünü dile getiren Kaymakam Bey, yanlışlarını görmeyip kendi kişisel doğrusu olarak gördüğü tavırlarının bu halkı ne kadar mağdur ettiğini hesap edebiliyor mu! Unutulmamalıdır ki, bu gün bu halkı mağdur edip devletine küstürenler yarın bunun hesabının altından kalkamazlar!
Duyurudaki bir satırda “kimseye köprü görevi tevdi etmedik” ibaresi ise vahim bir açıklamanın son faslıydı. Basının görevini iyi araştırmasını öneririm Kaymakam Bey’e!
Basın kuruluşları görevini ifa ederken kimseden icazet almaz! Hiçbir yetkili basına görev veremez, değer biçemez! Basın kanunu açıktır, görev ve sorumluluklar kanunda belirtilmiştir. Yazımda; düğün, bayram ya da nişan törenlerinde birileri arasında köprüyüz demedim! Sorun yaşayan, sorunu olduğu halde sesini duyuramayanlar ile devletin temsilcileri arasında köprü misyonu üstlendiğimizi belirttim. Böyle bir sorumluluk için birilerinden icazet almak gerekmiyor, böyle bir ihtiyaç da gözetilmiyor!
“Ellerinizden öpüyorum”
Bu satırları yazdığım gün 24 Kasım Öğretmenler günüydü. Ve aynı gün tekrar bakma gereği hissettiğim ilgili kurumun web sitesinden bana yetiştirilen cevap yazısının kaldırıldığını görünce de uzun uzadıya olan cevap yazımı daha fazla uzatmayıp bir paragrafta olsa elleri öpülesi sevgili öğretmenlerimize ayırmak istedim. Öncelikle Van depreminde hayatını kaybeden öğretmenlerimizi minnet, şükran ve rahmetle anıyorum. Büyük fedakârlık ve özveri göstererek geleceğimizin teminatı sevgili yavrularımızı bir cevher gibi işleyen, yetiştiren, onlara iyiyi ve doğruyu gösteren, ışık olan, fedakar ve cefakar öğretmenlerimizin 24 Kasım Öğretmenler gününü gecikmelide olsa kutluyorum.
