21°
Ben isyan modundayım artık. Yetiyorsa yüreğin düş peşime.
Yolum Bakara’dan geçecek şöyle bir sarsılacağım. Rabbim diyecektir ki; “sizi gücünüzün yettiğinden başkasıyla mükellef tutmam…” (1) Ben, umut yolculuğunun tepelerinde gezineceğim; “Rabbimiz! Şayet unuttuysak veya hata yaptıysak bizi sorgulama…” (2) diyerek O’nun kelamıyla dua edeceğim.
Âl-i İmran’dan geçecek halimi arz edeceğim. Başımıza gelen musibetleri sorduğumda; “…sizin kendi yüzünüzden” (3) diyecektir Rabbim. Dikkat kesileceğim adımlarıma.
Tevbe’ye uğrayacak Rabbe en yakın olunan secdelerde ıslatacağım kirpiklerimi.
Ama öncesinde bir Besmeleyle açacağım kapılarını yolların. Bir Fatiha açacak yüreğini yüreğime ki akabileyim “Nimet verilenlerin yoluna…” (4)
Âdem’le başlamalıyım yolculuğa; ‘ben de günahkârım’ diyerek hatamı itiraf etmeliyim. Ve af dilemeliyim en derinden ki temizlenebileyim.
Nuh’tan icazet almalıyım sonra. “Bakma ardına, senden bin parça da olsa; ne ki Allah istesin” ‘Amenna!’ diyeceğim; “Allah bize yeter O ne güzel vekildir” (5)
İbrahim’e uğramalıyım, kırmalıyım içimdeki tüm putları. Dilimde dualarla yüreğimi Kâbe yapmalıyım. Dönmeliyim etrafında; Rabbim ne büyüksün!
İsmail olmalıyım teslimiyetin sembolü; “teslim ol kurtul” diyordu İsmail!
Yırtılacaksa gömleğim varsın arkadan yırtılsın Yusuf gibi… Ne ki sonu zindan da olsa…
Yollar aşınmaz yürümekle, ben yürümeliyim yollar boyu. Yüreğin yetiyorsa düş peşime hadi.
Yakub’a yol almalıyım. Geceleyin Rabbe yürümeliyim. Sabır işlemeli iliklerime kadar. Özlediğim Mısır’da da olsa kokusunu alabilmeliyim Kenan’dan.
Eyyub Peygamberle zenginleştirmeliyim sabrı. Varsın kimse uğramasın yanıma, varsın hastalık alıp götürsün bedenimi ben sabırla arkadaş olmalıyım. Belki Rabbim tazelik verir kalbime…
Yunus’a yetişmeliyim Ninova’ya uğrayarak… Ona inanan ikilinin biri ben olmayım. Ben de kaçtığımı anlatmalıyım. O müthiş duasını dinlemeliyim affa uğratan… “Senden başka hiçbir ilah yoktur. Seni tenzih ederim. Gerçekten ben zalimlerden oldum” (6) demeliyim.
İktidara tapmadan sultan olmayı Süleyman’a sormalıyım.
Meryem’den öğrenmeliyim adanmışlığı!
Ne diyordu Rabbimiz;
“Doğrusu onların kıssalarında, derin kavrayış sahiplerinin alacağı bir hayli ibret vardır. (vahye gelince:) o asla uydurulmuş bir söz değildir. Aksine öncekilerden kendisine ulaşan hakikatleri doğrulayan ve her şeyi açık seçik ortaya koyan ve yürekten inanan bir toplum için bir kılavuz ve bir rahmettir.( 7)
Sonunda dizinin dibinde bir yol tutmalıyım “Âlemlere Rahmet Peygamberin.”(8) Hasan ve Hüseyni okşayan ellerini ben de beklemeliyim tüm günahkârlığımla. “Allah’tan getirdiğin her harfe amadeyim. Tut ne olursun ellerimden.”
Ben gidiyorum, haydi düş peşime.
Yitirdiklerimiz yol gözler!
Yol uzun vakit kısa!
(1) Bakara 286, (2) Bakara 286, (3) Al-i İmran 165, (4) Fatiha 7, (5) Al-i İmran 173, (6) Enbiya 87, (7) Yusuf 111, (8) Enbiya 107
Nizamettin ÖNEGEL
